ฟ้า...ในค่ำคืนที่ไร้ดาว อ้างว้างและว่างเปล่า ไม่มีความหมาย ฉัน...ก็มีดวงใจที่ว่างเปล่า จวบจนวันที่เธอก้าวเข้ามาในชีวิต *ไม่ใช่สายน้ำแต่ฉ่ำชื่นหวาน ไม่ใช่ลำธารแต่ไหลผ่านหัวใจ ไม่ใช่ดวงดาวแต่เธอเป็นดั่งดวงหฤทัย คือความหมายที่หา...มานาน **ความรักจดลึกในความทรงจำ ลึกล้ำ ย้ำรอยสลัก นิรันดร์ นั้นนานนัก แต่รักนี้นานกว่านั้น ฟ้ากำเนิดมา ณ เมื่อไหร่ จะดับสลาย ณ เมื่อไหร่ ไม่มีใครรู้ แต่ฉันมีเพียงเธอที่เฝ้ารอ ตลอดกาลไม่นานพอ ให้ดับความรัก สุทธิพงษ์ วัฒนจัง

Saturday, January 26, 2008

พี่ต้า : การรักษาพยาบาล




พวกเราได้ข่าวเรื่องพี่ต้าป่วย ประมาณเดือนกุมภาพันธ์ ตอนนั้นอิฐโทรมาแจ้ง พวกเราไปเยี่ยมที่ ร.พ.เกษมราษฎร์ที่ประชาชื่น พี่ต้ามีสวัสดิการประกันสังคมอยู่ที่นั่น หลังจากออกจากโรงพยาบาล เมื่อเดือนมีนาคม 2550 แม่ก็บอกให้พี่ต้ากลับมาอยู่กับพวกเราที่บ้าน และบอกเลิกบ้านเช่าที่บางพลัดเสีย

เนื่องจากพวกเราไม่เคยเห็นพี่ต้าป่วยมากขนาดนี้ ไม่มีประสบการณ์กับโรคตับแข็งและอาการขั้นรุนแรง ทางครอบครัวจึงพาพี่ต้าไปเรียนปรึกษากับคุณหมอพงษ์พัฒน์ ปธานวนิช ที่ พวกเราคุ้นเคยกันอยู่ เข้ารับการตรวจรักษาที่ ร.พ. เจ้าพระยา 7 วัน คุณหมอที่ ร.พ.เจ้าพระยาได้อธิบายอาการ การดูแล การรักษา และตัวยา ซึ่งเหมือนกับที่ ร.พ.เกษมราษฎร์ ทุกประการ เพียงเพิ่มอาหารที่เป็นโปรตีนในน้ำส้ม และปริมาณยามากขึ้นตามอาการที่มากขึ้น เป็นระยะๆ การรักษาต่อมา พวกเราจึงนำพี่ต้ามารักษาที่ โรงพยาบาลเกษมราษฎร์ประชาชื่น ตามสิทธิ์ประกันสังคม



เดี๋ยวจะเขียนต่อค่ะ

No comments:

เกริ่น หน่อย....

blog นี้ จัดทำโดยสมาชิกในครอบครัว จะใส่ข้อมูลแบบกระจัดกระจาย และมาเชื่อมต่อกันภายหลัง นะคะ