ฟ้า...ในค่ำคืนที่ไร้ดาว อ้างว้างและว่างเปล่า ไม่มีความหมาย ฉัน...ก็มีดวงใจที่ว่างเปล่า จวบจนวันที่เธอก้าวเข้ามาในชีวิต *ไม่ใช่สายน้ำแต่ฉ่ำชื่นหวาน ไม่ใช่ลำธารแต่ไหลผ่านหัวใจ ไม่ใช่ดวงดาวแต่เธอเป็นดั่งดวงหฤทัย คือความหมายที่หา...มานาน **ความรักจดลึกในความทรงจำ ลึกล้ำ ย้ำรอยสลัก นิรันดร์ นั้นนานนัก แต่รักนี้นานกว่านั้น ฟ้ากำเนิดมา ณ เมื่อไหร่ จะดับสลาย ณ เมื่อไหร่ ไม่มีใครรู้ แต่ฉันมีเพียงเธอที่เฝ้ารอ ตลอดกาลไม่นานพอ ให้ดับความรัก สุทธิพงษ์ วัฒนจัง

Thursday, January 31, 2008

พี่ต้า : ยามชรา....




น้ำใจ

ถาดอาหาร พยาบาลวางไว้

บนโต๊ะใหญ่ ไกลไปจากโต๊ะเล็ก

หนูน้อยกลอยใจยังเป็นเด็ก

แต่ใจไม่เล็กเกินเด็ก มีอารี

ช่วยอุ้มถาดอาหารจากโต๊ะนั้น

วางให้โดยพลันที่โต๊ะนี้

เพราะว่าสุขภาพลุงไม่ดี

ลำบากที่จะย่องแย่ง ไปเอามา



...........................................

ใครหนอใคร สอนเจ้า ตัวเท่านี้

ให้โอบเอื้ออารี ดีนักหนา

ช่างสังเกต ช่างคิด จิตเมตตา

ไปข้างหน้าขอเจ้า จงเจริญ



หยิบอะไรกลายไปเป็นเงินทอง

คนทั้งผองพากันสรรเสริญ

มีชีวิตสุขสันต์และบันเทิง

มีแสงเพลิงส่องทางสู่พระธรรม




Thanks with all my heart.

พิเศษ สังข์สุวรรณ

Oct.22, 2007

No comments:

เกริ่น หน่อย....

blog นี้ จัดทำโดยสมาชิกในครอบครัว จะใส่ข้อมูลแบบกระจัดกระจาย และมาเชื่อมต่อกันภายหลัง นะคะ