ฟ้า...ในค่ำคืนที่ไร้ดาว อ้างว้างและว่างเปล่า ไม่มีความหมาย ฉัน...ก็มีดวงใจที่ว่างเปล่า จวบจนวันที่เธอก้าวเข้ามาในชีวิต *ไม่ใช่สายน้ำแต่ฉ่ำชื่นหวาน ไม่ใช่ลำธารแต่ไหลผ่านหัวใจ ไม่ใช่ดวงดาวแต่เธอเป็นดั่งดวงหฤทัย คือความหมายที่หา...มานาน **ความรักจดลึกในความทรงจำ ลึกล้ำ ย้ำรอยสลัก นิรันดร์ นั้นนานนัก แต่รักนี้นานกว่านั้น ฟ้ากำเนิดมา ณ เมื่อไหร่ จะดับสลาย ณ เมื่อไหร่ ไม่มีใครรู้ แต่ฉันมีเพียงเธอที่เฝ้ารอ ตลอดกาลไม่นานพอ ให้ดับความรัก สุทธิพงษ์ วัฒนจัง

Tuesday, May 13, 2008

พระราชทานเพลิงศพ




เมื่อพี่ต้าจากไป

ครอบครัวเราคิดถึงงานศพเล็ก ๆ

และหนังสือธรรมะ ที่เหมาะสมกับงานสักเล่ม

เป็นของที่ระลึก ตามกำลังของเรา

แต่ด้วยพลังแห่งความรักอันบริสุทธิ์ ที่มวลมิตรของพี่ต้าหยิบยื่นให้

งานศพพี่ต้า กลายเป็นงานที่เรามิอาจคาดฝันถึงได้

เป็นงานที่อบอุ่น จริงใจ ซาบซึ้ง

และยิ่งใหญ่มากในความรู้สึกของเรา

ไม่มีใครหวังจะ ได้ มีแต่คนหวังจะ ให้

ได้เห็นความรักของผู้คงอยู่

หยิบยื่นสนองตอบแก่ความรักของผู้จากไป






กราบขอบพระทัย อย่างสูงสุด หม่อมเจ้าชาตรีเฉลิม-หม่อมกมลา ยุคล

กราบขอบพระคุณอย่างสูงสุด
คุณขรรค์ชัย บุนปาน

และทุกท่านที่กรุณาต่อพี่ต้าและครอบครัว



ขอบพระคุณมายังน้อง ๆ ศิลปากรทุกท่าน



ทางครอบครัวกราบขออภัยมายังความไม่เรียบร้อย-ขัดข้อง หากบังเกิดขึ้นในพิธีการ การต้อนรับ และระหว่างการดำเนินงาน



จดหมายถึงคณบดีคณะโบราณคดี ม.ศิลปากร เพื่อมอบเงินเพื่อการศึกษา





No comments:

เกริ่น หน่อย....

blog นี้ จัดทำโดยสมาชิกในครอบครัว จะใส่ข้อมูลแบบกระจัดกระจาย และมาเชื่อมต่อกันภายหลัง นะคะ